Dat was het dan..
Door: Eline
Blijf op de hoogte en volg Eline
10 November 2016 | Vietnam, Da Nang
En toen was het ineens al voorbij. Terwijl ik dit schrijf vliegen we de grens van Vietnam over.
Het is allemaal super snel gegaan.
Ik weet nog hoe ik aankwam in Da Nang, opgewacht werd door een super lieve Vietnamese, Ngan. Degene waarmee ik de afgelopen 7 weken, 2 dagen in de week samen mee voor de klas stond. Waarmee ik ontzettend gelachen heb en we ons verbaasd heb over wat al die kinderen steeds weer uitspookte.
Vervolgens aangekomen in Greenhouse, een warm welkom van de twee dames die in het huis wonen en altijd alles voor ons doen en deden, Ly en Nuong. De 'food fairies' die er altijd voor zorgde dat je overvol weg ging, wanneer je even niet opletten was je net lege kom zo weer vol. Een hoop gezien, gedaan en beleefd met deze twee lieve 'crazy women's'.
Tijdens m'n verblijf in Vietnam heel veel kunnen zien van het land, de cultuur en het leven. Hopeloos verliefd geworden op de baby's, de kinderen en alle andere bewoners van de projecten. Verdrietig geweest door de situaties van de wezen, de toekomstloze verhalen over de beperkte en de eenzaamheid van de overige bewoners.
Iets moois kunnen bijdragen en m'n liefde, aandacht en zorg kunnen delen met de mensen in Vietnam. Triest om dat achter te moeten laten met de gedachte dat je ze misschien wel nooit meer ziet. Nooit meer met ze kan knuffelen en niet meer naar hun gekke Vietnamese gebrabbel kan luisteren.
Maar vereerd en trots dat ik dit heb mogen doen! Ontzettend veel geleerd en ontdekt, dingen die ik m'n leven lang zal onthouden.
En wauw Vietnam, wat ben je mooi!
Nu op naar de laatste 12 dagen voor ik weer terug vlieg naar het veelte koude kikkerlandje, brrr. Ga nog even goed genieten van de +26 graden hier!
Het is allemaal super snel gegaan.
Ik weet nog hoe ik aankwam in Da Nang, opgewacht werd door een super lieve Vietnamese, Ngan. Degene waarmee ik de afgelopen 7 weken, 2 dagen in de week samen mee voor de klas stond. Waarmee ik ontzettend gelachen heb en we ons verbaasd heb over wat al die kinderen steeds weer uitspookte.
Vervolgens aangekomen in Greenhouse, een warm welkom van de twee dames die in het huis wonen en altijd alles voor ons doen en deden, Ly en Nuong. De 'food fairies' die er altijd voor zorgde dat je overvol weg ging, wanneer je even niet opletten was je net lege kom zo weer vol. Een hoop gezien, gedaan en beleefd met deze twee lieve 'crazy women's'.
Tijdens m'n verblijf in Vietnam heel veel kunnen zien van het land, de cultuur en het leven. Hopeloos verliefd geworden op de baby's, de kinderen en alle andere bewoners van de projecten. Verdrietig geweest door de situaties van de wezen, de toekomstloze verhalen over de beperkte en de eenzaamheid van de overige bewoners.
Iets moois kunnen bijdragen en m'n liefde, aandacht en zorg kunnen delen met de mensen in Vietnam. Triest om dat achter te moeten laten met de gedachte dat je ze misschien wel nooit meer ziet. Nooit meer met ze kan knuffelen en niet meer naar hun gekke Vietnamese gebrabbel kan luisteren.
Maar vereerd en trots dat ik dit heb mogen doen! Ontzettend veel geleerd en ontdekt, dingen die ik m'n leven lang zal onthouden.
En wauw Vietnam, wat ben je mooi!
Nu op naar de laatste 12 dagen voor ik weer terug vlieg naar het veelte koude kikkerlandje, brrr. Ga nog even goed genieten van de +26 graden hier!
-
10 November 2016 - 20:24
Hanneke:
Mooi, zo'n samenvattende terugblik op je Vietnam-tijd. Met alle hoogte- en dieptepunten, mooie vriendschappen, cultuur en ga zo maar door.
Mooi dat je dit hebt kunnen doen. Terecht dat je je bevoorrecht voelt. Het kwam op je pad; kansen in het leven moet je pakken. En dat heb je in dit geval gedaan. Super lieverd.
Geniet nog van het bijzondere in Myamar.
En tot over een paar weken.
Kus van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
